O Jezu Nazarański!
Pasyjne spotkanie śpiewacze w godzinie Męki Pańskiej
Spotkanie poprowadzi wybitna śpiewaczka tradycyjna Maria Siwiec wraz z uczennicami:
Marizą Nawrocką (śpiew) i Katarzyną Zedel (śpiew i lira korbowa)
W programie wspólny śpiew z publicznością
14 kwietnia 2019 w Niedzielę Palmową, Godzina 15:00, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, ul. Dziekania 1
Koncert towarzyszy wystawie prac Marka Jaromskiego „Niebieska Trumna”
Spotkanie poświęcone wielkopostnym pieśniom z repertuaru Marii Siwiec, pochodzącej z Gałek Rusinowskich koło Przysuchy na radomszczyźnie. Maria Siwiec to jedna z najważniejszych współcześnie śpiewaczek tradycyjnych. Większość pieśni religijnych z jej repertuaru można odnaleźć w XIX-wiecznym Śpiewniku Pelplińskim, są one jednak wykonywane według niezwykle ciekawych lokalnych wariantów melodycznych. Marię Siwiec usłyszymy w wykonaniu solowym jak i z towarzyszeniem uczennic: Marizy Nawrockiej i Katarzyny Zedel. Do wspólnego śpiewu zaproszona zostanie także publiczność.
Pieśni:
- Jak ja sobie uważuję mój Jezu
- Klęcząc w Ogrójcu
- Witaj Matko uwielbiona
- Pamiętaj człowiecze na Jezusa – wersja pasyjna
- Ojcze Boże Wszechmogący
- Rozmyślajmy dziś wierni chrześcijanie
- O Jezu Nazarański
Obowiązuje bilet na wystawę czasową (10 zł normalny, 6 zł ulgowy)
fot. M.Nawrocka
Adam Strug tak pisze o Marii Siwiec:
Maria Siwcowa to bodaj najwybitniejsza współczesna śpiewaczka ludowa w Polsce. Jej sztukę wokalną charakteryzują: naturalna emisja, archaiczne skale muzyczne (wcześniejsze niż używana dziś powszechnie skala dur-moll) i takież podziały rytmiczne. Jest depozytariuszką endemicznego wyrazu muzycznego, który za sprawą wyrafinowanej muzykalności wioski, z której się wywodzi przetrwał do naszych czasów.
Repertuar Siwcowej zdaje się nie mieć końca: pieśni roku obrzędowego i liturgicznego (w tym nieskodyfikowane nabożne) oraz improwizowane piosenki i przyśpiewki – z pozoru – drobniejszego płazu. W nich właśnie wyraża się niezwykła jak na dzisiejsze czasy kultura muzyczna, w której oberki i mazurki biorą nutę ze śpiewu. Nuta owa jest wewnętrznie sprzeczna: nie smutna i nie wesoła, jak nasz los. Także stylistyka tamtejszych, muzycznych całości dostarcza nie lada trudności analizującym ją śmiałkom. Jest to bowiem żywa muzyczna skamielina – dawny typ muzykalności i gustu po dawnemu żyjących ludzi.
Dzięki naturalności, komunikatywności i mistrzostwu Siwcowej „nuta gałecka” staje się obecnie przedmiotem studiów młodych, a pochodzących z miast, adeptów szlachetnego rzemiosła polskiej muzyki tradycyjnej. Przedmiotem troski samej Siwcowej, jak i jej muzycznych przyjaciół jest zainteresowanie tą nutą młodych Gałczan.
Jakie jest miejsce Marii Siwcowej na mapie polskiej kultury? Maestria jej sztuki wokalnej i rozległości repertuarowe stawiają ją bez wątpienia w rzędzie najwybitniejszych, a urodzonych przed pierwszą wojną śpiewaków nagrywanych przez nestorów polskiej etnomuzykologii – Sobieskich, Domańskiego, Dąbrowską, Dahliga. Nie tylko dlatego Maria Siwcowa jest naszym skarbem, skarbem polskiej kultury. Jest nim, bo świadczy o żywotności tradycyjnej muzyki polskiej, która nie jest wbrew pozorom jakością jedynie muzealną, lecz żywym fenomenem łączącym minione, obecne i – da Bóg – przyszłe pokolenia Polaków. /Adam Strug/
Maria Siwiec urodziła się w 1959 roku koło Przysuchy w niezwykłym muzycznie mikroregionie Kajoków. Od najmłodszych lat śpiewała – najpierw ze swoim ojcem i siostrami, potem jako druhna na oczepinach. Od 1980 roku występowała w zespole „Zakukała kukułeczka” z Gałek Rusinowskich. Później, w 2012 roku założyła zespół „Gołcunecki”, który w 2013 roku zdobył Złotą Basztą na 47. Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą.
Wielokrotnie nagradzana jako solistka, m.in. Złote Basy na Przeglądzie Kapel i Śpiewaków Ludowych Regionów Nadwiślańskich „POWIŚLAKI” 2012. Od wielu lat współpracuje z Domem Tańca, z fundacją Muzyka Odnaleziona, występowała i prowadziła warsztaty śpiewu podczas Festiwalu Wszystkie Mazurki Świata, Festiwalu Rozstaje w Krakowie, Festiwalu „Zawirowania Radomskie”. We współpracy z Januszem Prusinowskim Trio koncertowała w Niemczech, Czechach i Hiszpanii.
Maria Siwiec jest osobą wyjątkową, a jej dom stał się ważnym ośrodkiem nauki tradycyjnego śpiewu. Znakomita śpiewaczka obdarzona talentem pedagogicznym wyedukowała wiele młodych śpiewaczek. Jest jedną z niewielu osób w kraju, której działalność śpiewacza jest przekazywania młodszym pokoleniom Polaków i cudzoziemców. Ale nie tylko śpiewakom – jeżdżą do niej na naukę również skrzypkowie, związani z ruchem Domów Tańca, żeby uczyć się od niej mazurkowych melodii, a także młodzi tancerze chcący zgłębić tajniki oberka. Prowadzi warsztaty śpiewu. W roku 2014 była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w 2015 roku laureatką 40. edycji Nagrody im. Oskara Kolberga „Za zasługi dla kultury ludowej” 2015 w kategoria I. dla twórców z dziedziny plastyki i folkloru muzyczno-tanecznego.
