Tytułowy „Pejzaż Ojczysty” to nie tylko krajobraz ukazujący zakątki naszego kraju. To także człowiek z tymi miejscami związany, to jego środowisko, otoczenie – dom, pokój, ulubione przedmioty towarzyszące jego codziennemu życiu. Pejzaż Ojczysty – oddaje charakter malarstwa artysty, którego sztuka mocno była zakorzeniona w naszej ojczystej tradycji.
Na ekspozycji w salach na parterze muzeum pokażemy ponad 50 prac Rzepińskiego, które pochodzą z kolekcji Krystyny i Wiesława Ochmanów oraz rodziny artysty. Obrazy olejne, akwarele, rysunki, grafiki, prace o tematyce rodzajowej, martwa natura, portrety bliskich osób oraz tytułowe pejzaże. Wystawa ma charakter przeglądowy i uwzględnia dzieła w różnych lat twórczości, od obrazów przedwojennych, po te namalowane w roku śmierci artysty.
Wystawa prac Czesława Rzepińskiego, została zorganizowana z inicjatywy śp. ks. Mirosława Nowaka, dyrektora Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, który w roku 2020 prowadził pierwsze rozmowy i ustalenia z rodziną Artysty. Ekspozycję udało się przygotować dzięki ogromnemu zaangażowaniu Pani Anny Ryś –Rzepińskiej oraz Pani Marii Ryś.
Wystawie towarzyszy katalog zawierający zdjęcia prezentowanych na wystawie prac oraz inne dzieła artysty, które z różnych przyczyn nie mogły znaleźć się na zorganizowanej w MAW ekspozycji.
…………………
Czesław Rzepiński (1905-1995) urodził się w Strusowie k. Trembowli w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Jako uczeń brał udział w obronie Lwowa i otrzymał odznaczenie „Orlęta Lwowskie”. Uczęszczając do gimnazjum, Rzepiński w 1923 r. rozpoczął równolegle naukę u Zbigniewa Pronaszki i Jerzego Fedkowicza w Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunków Ludwiki Mehofferowej. W latach 1926-1929 studiował malarstwo na krakowskiej ASP w pracowni W. Weissa, W. Jarockiego i F. Kowarskiego, a w roku dyplomowym kontynuował studia w prowadzonej przez Józefa Pankiewicza filii ASP w Paryżu. Poznał twórczość Cézanne’a, Renoira, Bonnadra, H. Matisse’a. Po powrocie do Krakowa w 1930 r. został członkiem Zrzeszenia Artystów Plastyków „Zwornik”.
Rok później wstąpił do Związku Polskich Artystów Plastyków. W czasie kolejnej podróży do Paryża w 1932 r. uczestniczył w wystawie młodych artystów w paryskiej Galerie Sévres i brał udział w Salonie Jesiennym. W 1934 r. artysta otrzymał nagrodę w konkursie na projekt polichromii Sali Srebrnej Zamku Królewskiego na Wawelu. W 1936 r. wspólnie z J. Jaremą i J. Mroszczakiem prowadził Szkołę Malarską im. A. Gierymskiego w Katowicach i razem z J. Cybisem wykładał na Wakacyjnych Ogniskach Plastycznych dla Nauczycieli w Krzemieńcu.
Więzień gułagu w latach 1940 – 1942, po oswobodzeniu i półrocznej pieszej wędrówce powrócił w 1943 r. do Krakowa. Pracował dla „Głosu Plastyków” i „Przeglądu Artystycznego”. Został prezesem Związku Polskich Artystów Plastyków w Krakowie. Od 1946 roku uczył w ASP, w 1948 r. został profesorem, a w latach 1954 – 1967, przez cztery kadencje pełnił funkcje rektora uczelni.
Czesław Rzepiński tworzył malarstwo sztalugowe (olej, akwarela), monumentalne (polichromie), rysunki i grafiki. Malował pejzaże, martwe natury, portrety. Brał udział w ponad 100 wystawach krajowych i zagranicznych, w tym ponad 35 indywidualnych, był laureatem wielu nagród i wyróżnień w tym wyróżnienia Instytutu Propagandy Sztuki w Warszawie i Nagrody Państwowej za całokształt twórczości. W 1995 r. w Muzeum Narodowym Ziemi Przemyskiej została zorganizowana wielka wystawa jubileuszowa na 90. lecie urodzin i 70.lecie pracy twórczej Czesława Rzepińskiego. Była to ostatnia wystawa za jego życia. Zmarł 5. grudnia 1995 roku.
