Wystawa prac profesora Gustawa Zemły

czerwiec–październik 2016r.

Wystawa zorganizowana podczas obchodzonego w Kościele Katolickim Roku Miłosierdzia.

Ekspozycja obejmowała cztery cykle płaskorzeźb prof. Gustawa Zemły (66 szt.) brąz, wym. tablicy ok. 20×30 cm.:

1. „Wrota do przeszłości” – nawiązujący do Starego Testamentu,
2. „Droga krzyżowa” (Nowy Testament – męka i zmartwychwstanie Jezusa),
3. „Ave Maria”,
4. „Caritas”, który jest artystyczną refleksją odnoszącą się do uczynków miłosierdzia.

Prezentowano także rzeźby wolnostojące:

1. Dłonie, brąz, piaskowiec, wys. ok. 30 cm – rzeźba otwierająca wystawę – ekspresyjny symbol, wołania o ratunek, modlitwy o Boże miłosierdzie – wprowadzającym w narrację ekspozycji,
2. Wygnanie z Raju, 2000, brąz
3. Dekalog, 1994, brąz lub gips
4. Dawid, brąz
5. Piłat (Autoportret)
6. Chrystus (głowa), gips
7. Chusta Weroniki, gips
8. .Św. Szczepan, gips, marmur
9. Krzyż oświęcimski, (cykl 1995-96), aliminium
10. ks. Jerzy Popiełuszko, 2015, gips
11. Matka Teresa, gips polichromowany
12. Anioł dla nienarodzonych dzieci, brąz
13. ks. Wincenty Frelichowski
14. Jan Paweł II (model pomnika), brąz
15. Kardynał Stefan Wyszyński – portret, brąz
16. Michał Anioł, 2013, tworzywo cementowe

Twórczość Gustawa Zemły wpisuje się w obecny w sztuce światowej dialog pomiędzy wartościami a człowiekiem przemijającym, przechodzącym; opowiada o dialogu pomiędzy stworzeniem a Stwórcą. Ma formalną i duchową oś. I nie ma więc znaczenia skala rzeźby i jej partykularna opowieść – jest oczywiste, że wszystko ma mocny fundament – odniesienie do Absolutu.

Cykle „Płaskorzeźb” ze względu na przyjętą technikę i tematykę sięgającą do wielkich opowieści z historii biblijnej i historii Kościoła, są uspokajającym przesłaniem artysty skierowanym do człowieka. Mówią zrozumiale o sensie życia.

Prezentowane płaskorzeźby można traktować, wręcz się to narzuca, jak drzwi do świątyni. „Są obecne wręcz niezauważalnie; są nasycone treścią, są pełne potencjalności, którą można objąć jednym rzutem oka i przejść dalej lub wpatrując się we fragment stawać się uczestnikiem całości. Oglądając płaskorzeźby zachwycamy się ich treścią, odnajdujemy wątki doświadczone we własnym życiu i podziwiamy charakterystyczną dla Artysty rzeźbiarską malarskość”.